Ze strony internetowej GWiR

NASZE EMERYTURY - CO DALEJ I JAK?
Z ubolewaniem należy stwierdzić, że do końca roku 2009 nie podjęto żadnych decyzji, które by uwzględniały argumenty zawarte w bardzo licznych wnioskach byłych żołnierzy zawodowych Wojska Polskiego o wyrównanie należności z tytułu świadczeń emerytalnych powstałych przy zmianie zasady waloryzacji płacowej na cenową. Sądy powszechne zgodnie ze stanowiskiem dyrektorów Wojskowych Biur Emerytalnych zarówno w pierwszej jak i drugiej instancji oddaliły wnioski dotychczas rozpatrzone, a tym samym ich orzeczenia są prawomocne.
W tej sytuacji do redakcji „Głosu Weterana i Rezerwisty” napływają masowe pytania byłych żołnierzy zawodowych i ich rodzin - co robić dalej i jak? Podzielając ich troskę pragnę przedstawić zarys możliwości dalszego postępowania. Każdy obywatel naszego kraju, który na drodze sądowej dochodzi przysługujących mu praw i wyczerpał wszystkie możliwości dopuszczalne w kraju może się zwrócić ze skargą do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu, który jest ostateczną instancją odwoławczą. Z tym jednak trzeba się liczyć, że Trybunał w Strasburgu rozpatruje skargi tylko wtedy, gdy decyzje lub postępowanie władz naruszają lub godzą w prawa człowieka zagwarantowane w prawie międzynarodowym lub zawartych konwencjach, do których zaliczamy przede wszystkim:
1. Powszechną Deklarację Praw Człowieka, uchwaloną przez Zgromadzenie Ogólne ONZ
10 grudnia 1948 roku;
2. Europejska Konwencja o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności
wraz z protokołami nr 1, 4, 6 i 7 - przyjętą w Rzymie 4 listopada 1950 roku,
która do chronionych Praw i Wolności zalicza w szczególności:
- prawo do życia;
- zakaz do tortur;
- zakaz niewolnictwa i pracy przymusowej;
- prawo do wolności i bezpieczeństwa osobistego;
- prawo do rzetelnego procesu sądowego;
- zakaz karania bez podstawy prawnej;
- wolność myśli, sumienia i wyznania;
- wolność wyrażania opinii;
- wolność zgromadzania się i stowarzyszania się;
- prawo do zawierania małżeństw;
- zakaz dyskryminacji;
- zakaz nadużycia prawa.
Czy reprezentowane przez Wojskowe Biuro Emerytalne i prawomocne orzeczenia sądów powszechnych stanowisko narusza jakąkolwiek z wymienionych praw pozostaje w wyłącznej kompetencji Trybunału w Strasburgu, jeżeli osoba pokrzywdzona zwróci się do niego ze skargą. Ochrona Praw Człowieka i Podstawowych Wolności zawarta w wymienionych konwencjach została potwierdzona i przyjęta przez państwa europejskie, w tym Polskę, oraz Stany Zjednoczone i Stolicę Apostolską na posiedzeniu (KBWE) w dniu 5 czerwca 1990 roku i zachowują aktualnie obowiązującą moc prawną. Osoby pokrzywdzone, które zdecydują się taką skargę złożyć adresują ją: „Kancelaria Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu”. Koszty działalności Trybunału ponosi Rada Europy (art. 50 konwencji). Czas rozpatrywania skarg przez Trybunał nie jest określony.
Z informacji zamieszczonej przez prof. dr hab. Lecha Garlickiego w miesięczniku „Eurogospodarka” numer 12 z grudnia 2009 roku wynika między innymi, że w Trybunale zawisło 100.000 skarg, a Trybunał wydaje rocznie około 2000 wyroków, przy czym aż 80-90% skarg jest na wstępie odrzucana przez prawników Trybunału. Profesor Garlicki jest sędzią Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu. Stanowisko profesora ma charakter informacyjny, albowiem decyzję złożenia skargi podejmuje każdy zainteresowany sam.

Józef PIOTROWICZ