- Wykluczenie cyfrowe dotyczy prawie 10 mln Polaków po 50 roku życia, czyli aż 78 proc. obywateli w tej grupie wiekowej. Na wyzwania związane z tym problemem odpowiadają m.in. programy współfinansowane z Funduszy Europejskich - powiedziała wiceminister rozwoju regionalnego Iwona Wendel na konferencji „Cyfrowe pokolenie 50+. Wyzwania dla administracji lokalnej w zakresie wykluczenia cyfrowego osób dojrzałych”, która odbyła się 25 października 2011 r. w Krakowie.

- Warto zauważyć, że mimo, iż Internet jest dostępny i rozwijany w Polsce od 20 lat, to jednak wciąż duża grupa Polaków nie widzi potrzeby korzystania z niego. Dzieje się tak w sytuacji, w której coraz mniejszą barierą w korzystaniu z Internetu jest stan infrastruktury teleinformatycznej oraz ceny usług - kontynuowała wiceminister Wendel. - Niski poziom kompetencji cyfrowych dużej grupy Polaków ma niekorzystne konsekwencje, np. w postaci niedopasowania osób wykluczonych cyfrowo do wymagań rynku pracy, a także stanowi barierę w rozwoju usług elektronicznych administracji publicznej, gdyż wciąż aktualne jest ryzyko, że znaczna część społeczeństwa nie będzie mogła z nich samodzielnie skorzystać – stwierdziła wiceminister Wendel.

W walce z tym problemem narzędziem są także Fundusze Europejskie. W programie Kapitał Ludzki w ramach działań skierowanych na podnoszenie kwalifikacji zawodowych dostępne są m.in. szkolenia komputerowe. Jednak najważniejszym instrumentem jest działanie 8.3 Programu Innowacyjna Gospodarka: Przeciwdziałanie wykluczeniu cyfrowemu – eInclusion, które umożliwia jednostkom samorządu terytorialnego sfinansowanie zakupu sprzętu komputerowego oraz dostępu do Internetu dla osób wykluczonych cyfrowo.

- Grupą docelową działania 8.3 POIG są dzieci i młodzież z rodzin w trudnej sytuacji materialnej oraz osoby wykluczone cyfrowo z przyczyn ekonomicznych i osoby niepełnosprawne. Kryteria te w sposób naturalny dopuszczają udział w szkoleniach osób po 50 roku życia. Działanie 8.3 PO IG ma więc istotne znaczenie dla przeciwdziałaniu wykluczeniu cyfrowemu osób po 50 roku życia, choć należy pamiętać, że szczegółowy zakres wsparcia zależy od charakteru projektu przewidzianego do realizacji przez beneficjenta - powiedziała wiceminister Wendel.

Działanie 8.3 PO IG jest wdrażane od 2008 r. Dotychczas zatwierdzono do wsparcia 257 projektów o łącznej kwocie dofinansowania 730 mln zł. Kolejny nabór wniosków zakończy się 28 października 2011 r., natomiast w 2012 r. Władza Wdrażająca Programy Europejskie wstępnie planuje przeprowadzenie kolejnych dwóch naborów. Spodziewanym efektem będzie podłączenie do Internetu oraz wyposażenie w sprzęt komputerowy ponad 66 tys. gospodarstw domowych.

- Przeciwdziałanie wykluczeniu cyfrowemu jest jednym z 7 priorytetowych obszarów Europejskiej Agendy Cyfrowej ogłoszonej przez Komisję Europejską w 2010 r. Wskazuje ona, że istotnym problemem, utrudniającym rozwój społeczny i gospodarczy, są niewystarczające kompetencje cyfrowe blisko 30 proc. mieszkańców UE. Dlatego należy spodziewać się, że w programach z udziałem Europejskiego Funduszu Społecznego na lata 2014-2020 zagadnienie to będzie potraktowane priorytetowo - zakończyła wiceminister Wendel.

Szczegółowe informacje na temat działań Koalicji Cyfrowego Włączenia Generacji 50+ „Dojrz@łość w sieci" na stronie www.dojrzaloscwsieci.pl.

źródło: www.ngo.pl)

z dnia 7 lipca 2011 r.
w sprawie kierowania na leczenie uzdrowiskowe albo rehabilitację uzdrowiskową
(Dz. U. z dnia 8 lipca 2011 r.)


Na podstawie art. 33 ust. 5 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027, z późn. zm.2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa sposób wystawiania skierowania na leczenie uzdrowiskowe albo rehabilitację uzdrowiskową przez lekarza ubezpieczenia zdrowotnego, tryb potwierdzania oraz wzór tego skierowania.
§ 2. 1. Lekarz ubezpieczenia zdrowotnego wystawia skierowanie na leczenie uzdrowiskowe albo rehabilitację uzdrowiskową, zwane dalej "skierowaniem", biorąc pod uwagę:
1)  wskazania i przeciwwskazania do leczenia uzdrowiskowego albo rehabilitacji uzdrowiskowej określone w przepisach wydanych na podstawie art. 19 ust. 3 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz o gminach uzdrowiskowych (Dz. U. Nr 167, poz. 1399, z późn. zm.3));
2)  w przypadku dorosłych - zalecaną częstotliwość korzystania z leczenia uzdrowiskowego albo rehabilitacji uzdrowiskowej, nie częściej niż raz na 18 miesięcy.
2. Przepisu ust. 1 pkt 2 nie stosuje się do leczenia uzdrowiskowego w szpitalu uzdrowiskowym i leczenia uzdrowiskowego w formie rehabilitacji uzdrowiskowej w szpitalu uzdrowiskowym oraz w uzdrowiskowym leczeniu ambulatoryjnym.
3. Wzór skierowania określa załącznik do rozporządzenia.
4. W skierowaniu lekarz ubezpieczenia zdrowotnego może określić, po uwzględnieniu czynników, o których mowa w ust. 1, miejsce i rodzaj leczenia uzdrowiskowego albo rehabilitacji uzdrowiskowej. Wybór miejsca i rodzaju leczenia uzdrowiskowego albo rehabilitacji uzdrowiskowej dokonany przez lekarza ubezpieczenia zdrowotnego nie jest wiążący dla oddziału wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia.
5. Lekarz wystawiający skierowanie jest obowiązany do prawidłowego i czytelnego wypełnienia skierowania.
6. Skierowanie przesyła się do oddziału wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia w zamkniętej kopercie opatrzonej napisem "SKIEROWANIE NA LECZENIE UZDROWISKOWE" albo "SKIEROWANIE NA REHABILITACJĘ UZDROWISKOWĄ". Skierowanie może być przesłane przez świadczeniobiorcę wskazanego w skierowaniu.
§ 3. 1. Po otrzymaniu skierowania przez oddział wojewódzki Narodowego Funduszu Zdrowia komórka organizacyjna właściwa w zakresie lecznictwa uzdrowiskowego i rehabilitacji uzdrowiskowej dokonuje jego rejestracji poprzez wpis na listę skierowań oraz oznacza skierowanie numerem wpisu, pod którym skierowanie zostało wpisane na listę skierowań.
2. Po dokonaniu rejestracji skierowania w sposób określony w ust. 1 lekarz specjalista w dziedzinie balneologii i medycyny fizykalnej lub rehabilitacji medycznej, zwany dalej "lekarzem specjalistą", zatrudniony w komórce organizacyjnej, o której mowa w ust. 1, dokonuje aprobaty skierowania pod względem celowości leczenia uzdrowiskowego albo rehabilitacji uzdrowiskowej.
3. Lekarz specjalista może zażądać od lekarza ubezpieczenia zdrowotnego, który wystawił skierowanie, dostarczenia w wyznaczonym terminie dokumentacji medycznej niezbędnej do ustalenia rodzaju i zakresu leczenia uzdrowiskowego albo rehabilitacji uzdrowiskowej, uzupełnienia lub aktualizacji tej dokumentacji oraz przeprowadzenia dodatkowych badań.
§ 4. 1. Oddział wojewódzki Narodowego Funduszu Zdrowia potwierdza skierowanie, jeżeli:
1)  lekarz specjalista aprobował celowość skierowania;
2)  w odpowiednich zakładach lecznictwa uzdrowiskowego albo rehabilitacji uzdrowiskowej są wolne miejsca, przewidziane w umowach z tymi zakładami.
2. Potwierdzając skierowanie, oddział wojewódzki Narodowego Funduszu Zdrowia określa:
1)  rodzaj leczenia uzdrowiskowego albo rehabilitacji uzdrowiskowej oraz ich tryb;
2)  odpowiedni zakład lecznictwa uzdrowiskowego albo rehabilitacji uzdrowiskowej;
3)  datę rozpoczęcia leczenia albo rehabilitacji uzdrowiskowej; w przypadku leczenia uzdrowiskowego w warunkach stacjonarnych - czas trwania;
4)  okres leczenia, w przypadku leczenia uzdrowiskowego w warunkach ambulatoryjnych albo rehabilitacji uzdrowiskowej.
3. W przypadku skierowania na leczenie uzdrowiskowe w warunkach ambulatoryjnych, potwierdzonego przez właściwy oddział wojewódzki Narodowego Funduszu Zdrowia, świadczeniobiorca uzgadnia termin rozpoczęcia leczenia uzdrowiskowego z zakładem lecznictwa uzdrowiskowego, do którego otrzymał skierowanie, nie później niż 14 dni przed dniem rozpoczęcia leczenia.
4. Zakład lecznictwa uzdrowiskowego potwierdza świadczeniobiorcy uzgodniony termin rozpoczęcia leczenia uzdrowiskowego w warunkach ambulatoryjnych w formie pisemnej lub elektronicznej.
5. Oddział wojewódzki Narodowego Funduszu Zdrowia doręcza świadczeniobiorcy potwierdzone skierowanie nie później niż 14 dni przed dniem rozpoczęcia leczenia.
6. Doręczając skierowanie na leczenie w sanatorium uzdrowiskowym, oddział wojewódzki Narodowego Funduszu Zdrowia informuje o zasadach odpłatności za pobyt w sanatorium, w tym, jeżeli dotyczy, o całkowitych kosztach za pobyt opiekuna.
7. W przypadkach szczególnie uzasadnionych, po uzgodnieniu ze świadczeniobiorcą, może mu zostać doręczone potwierdzone skierowanie, za zgodą świadczeniodawcy, wyrażoną w formie pisemnej lub elektronicznej, w terminie innym niż określony w ust. 3, jednak nie krótszym niż 3 dni przed dniem rozpoczęcia leczenia.
8. Uzgodnienie ze świadczeniobiorcą polega na uzyskaniu jego zgody w rozmowie telefonicznej, w formie pisemnej lub elektronicznej.
§ 5. 1. Skierowanie, którego oddział wojewódzki Narodowego Funduszu Zdrowia nie potwierdził w przypadku, gdy lekarz specjalista nie zaaprobował celowości skierowania, jest zwracane lekarzowi, który je wystawił, wraz z podaniem przyczyny odmowy potwierdzenia skierowania.
2. Oddział wojewódzki Narodowego Funduszu Zdrowia zawiadamia świadczeniobiorcę o niepotwierdzeniu skierowania wraz z podaniem przyczyny odmowy potwierdzenia skierowania, nie później niż 30 dni od dnia otrzymania skierowania.
3. Na niepotwierdzenie skierowania przez oddział wojewódzki Narodowego Funduszu Zdrowia nie przysługuje odwołanie.
§ 6. 1. Skierowanie, którego oddział wojewódzki Narodowego Funduszu Zdrowia nie potwierdził z powodu braku miejsc w odpowiednich zakładach lecznictwa uzdrowiskowego, jest składane do dokumentacji prowadzonej przez ten oddział.
2. Skierowanie, o którym mowa w ust. 1, podlega potwierdzeniu na warunkach określonych w § 8 ust. 4.
3. Oddział wojewódzki Narodowego Funduszu Zdrowia zawiadamia świadczeniobiorcę o przyczynie niepotwierdzenia, o której mowa w ust. 1, nie później niż 30 dni od otrzymania skierowania.
§ 7. 1. Skierowanie powinno być rozpatrzone przez oddział wojewódzki Narodowego Funduszu Zdrowia w terminie 30 dni od dnia jego wpływu do tego oddziału. Termin ten może być przedłużony w przypadkach, o których mowa w § 3 ust. 3, nie więcej jednak niż o 14 dni.
2. Skierowanie wraz z aktualnymi wynikami badań oraz kartą informacyjną z leczenia szpitalnego, w przypadku gdy leczenie uzdrowiskowe jest kontynuacją leczenia szpitalnego, podlega weryfikacji co 18 miesięcy, licząc od dnia jego wystawienia.
§ 8. 1. Oddział wojewódzki Narodowego Funduszu Zdrowia prowadzi listę świadczeniobiorców, którzy nie uzyskali potwierdzenia skierowania z przyczyny, o której mowa w § 6 ust. 1.
2. Lista świadczeniobiorców zawiera:
1)  imię i nazwisko świadczeniobiorcy;
2)  numer PESEL, o ile świadczeniobiorca taki numer posiada;
3)  numer wpisu, o którym mowa w § 3 ust. 1;
4)  profil leczenia.
3. Świadczeniobiorca powinien być poinformowany pisemnie o swojej kolejności na liście świadczeniobiorców.
4. Oddział wojewódzki Narodowego Funduszu Zdrowia potwierdza skierowanie wystawione świadczeniobiorcy, który znajduje się na liście, o której mowa w ust. 1, w pierwszej kolejności, jeżeli są miejsca w odpowiednich zakładach lecznictwa uzdrowiskowego, przewidziane w umowach z tymi zakładami.
§ 9. 1. W celu przeprowadzenia weryfikacji, o której mowa w § 7 ust. 2, oddział wojewódzki Narodowego Funduszu Zdrowia przesyła skierowanie świadczeniodawcy, który je wystawił.
2. W przypadku pozytywnej weryfikacji skierowania świadczeniodawca, o którym mowa w ust. 1, przesyła je do oddziału wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia w terminie 30 dni od dnia jego otrzymania.
3. W przypadku negatywnej weryfikacji skierowania świadczeniodawca, o którym mowa w ust. 1, zawiadamia o tym świadczeniobiorcę oraz oddział wojewódzki Narodowego Funduszu Zdrowia w terminie 30 dni od dnia jego otrzymania.
4. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, skierowanie podlega aprobacie przez lekarza specjalistę w trybie, o którym mowa w § 3 ust. 2 i 3, w terminie 30 dni od dnia jego otrzymania przez oddział wojewódzki Narodowego Funduszu Zdrowia.
5. Zaaprobowane skierowanie zachowuje dotychczasowy numer na liście skierowań nadany zgodnie z § 3 ust. 1.
6. W przypadku odmowy aprobaty skierowania oddział wojewódzki Narodowego Funduszu Zdrowia zawiadamia o tym niezwłocznie świadczeniobiorcę.
§ 10. Do dnia 31 grudnia 2011 r. stosuje się druki skierowania na leczenie uzdrowiskowe określone na podstawie przepisów dotychczasowych.
§ 11. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.4)
______
1)     Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 16 listopada 2007 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 216, poz. 1607).
2)     Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 216, poz. 1367, Nr 225, poz. 1486, Nr 227, poz. 1505, Nr 234, poz. 1570 i Nr 237, poz. 1654, z 2009 r. Nr 6, poz. 33, Nr 22, poz. 120, Nr 26, poz. 157, Nr 38, poz. 299, Nr 92, poz. 753, Nr 97, poz. 800, Nr 98, poz. 817, Nr 111, poz. 918, Nr 118, poz. 989, Nr 157, poz. 1241, Nr 161, poz. 1278 i Nr 178, poz. 1374, z 2010 r. Nr 50, poz. 301, Nr 107, poz. 679, Nr 125, poz. 842, Nr 127, poz. 857, Nr 165, poz. 1116, Nr 182, poz. 1228, Nr 205, poz. 1363, Nr 225, poz. 1465, Nr 238, poz. 1578 i Nr 257, poz. 1723 i 1725 oraz z 2011 r. Nr 45, poz. 235, Nr 73, poz. 390, Nr 81, poz. 440, Nr 106, poz. 622, Nr 112, poz. 654, Nr 113, poz. 657, Nr 122, poz. 696 i Nr 138, poz. 808.
3)     Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2007 r. Nr 133, poz. 921, z 2009 r. Nr 62, poz. 504 oraz z 2011 r. Nr 73, poz. 390 i Nr 112, poz. 654.
4)     Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 28 sierpnia 2009 r. w sprawie kierowania na leczenie uzdrowiskowe (Dz. U. Nr 139, poz. 1135 oraz z 2010 r. Nr 202, poz. 1342), które utraciło moc z dniem 7 lipca 2011 r. w związku z wejściem w życie ustawy z dnia 4 marca 2011 r. o zmianie ustawy o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz o gminach uzdrowiskowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 73, poz. 390 i Nr 112, poz. 654).

Częściowa odpłatność za koszty wyżywienia i zakwaterowania w sanatorium uzdrowiskowym za jeden dzień pobytu świadczeniobiorcy, z uwzględnieniem standardu, wynosi wynosi od 01 lutego 2011 wg. Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 22 grudnia 2010 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu lecznictwa uzdrowiskowego (Dz. U. z dnia 29 grudnia 2010 r.):Lp.    Standard    STANDARD POKOJU     DOPŁATA
Od I.X. do 30.IV.
(osobodzień w zł)    Od I.V. do 30.IX.
(osobodzień w zł)
1    I    a) pokój 1 osobowy z pełnym węzłem higieniczno - sanitarny    26,50    33,00
b) pokój 1 osobowy w studio    21,00    30,00
2    II    pokój 1 osobowy bez pełnego węzła higieniczno - sanitarnego    20,00    27,00
3    III    a) pokój 2 osobowy z pełnym węzłem higieniczno - sanitarnym    16,00    22,00
b) pokój 2 osobowy w studio    13,50    20,00
4    IV    pokój 2 osobowy bez pełnego węzła higieniczno - sanitarnego    11,50    16,00
5    V    a) pokój wieloosobowy z pełnym węzłem higieniczno - sanitarnym    10,00    12,00
b)pokój wieloosobowy w studio    9,50    11,00
6    VI    pokój wieloosobowy bez pełnego węzła higieniczno - sanitarnego    8,50    9,50





Lekarzy wystawiających skierowania na leczenie uzdrowiskowe uprasza się o czytelne ich wypełnianie, dokładne opisywanie stanu zdrowia pacjenta, w szczególności wyraźne określanie stopnia samodzielności i samoobsługi.

Do wypełnionych druków nie należy dołączać wyników przeprowadzonych badań (laboratoryjnych, ekg, zdjęć rtg), wystarczy dokonać ich stosownego opisu w punkcie 10 obowiązującego druku skierowania na leczenie uzdrowiskowe.

Zgodnie z zarządzeniem Nr 4/2010/DSM Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia, w przypadku rezygnacji z otrzymanego skierowania należy je bezzwłocznie zwrócić z podaniem na piśmie powodów rezygnacji (nie należy odsyłać badań dodatkowych).
Oddział wojewódzki NFZ dokonuje oceny zasadności rezygnacji. Za uzasadnioną uznaje się rezygnację złożoną z powodu:
- wypadku losowego,
- nagłego zachorowania ubezpieczonego, potwierdzonego zaświadczeniem lekarskim.

Przy dokonaniu zwrotu skierowania: 1.    uzasadnionego - oddział wojewódzki NFZ wyznaczy nowy termin realizacji skierowania w okresie jego ważności,
2.    nieuzasadnionego - zwrot skierowania traktowany jest jak złożenie nowego skierowania rozpatrywane w ramach jego ważności


W przypadku złożenia kolejnego skierowania przed potwierdzeniem realizacji leczenia uzdrowiskowego przez oddział Funduszu, skierowanie takie jest rejestrowane i traktowane jako weryfikacja skierowania z oceną celowości lekarza specjalisty. Każde kolejne złożone skierowanie rozpatrywane jest łącznie z wcześniej złożonymi, oczekującymi na realizację skierowaniami. Skierowania rozpatrywane są zgodnie z datą wpływu pierwszego, oczekującego na realizację złożonego skierowania.

NFZ nie ma obowiązku zapewnić wspólnego wyjazdu małżonkom (tzn. w tym samym terminie i do tego samego zakładu lecznictwa uzdrowiskowego). NFZ nie zapewnia kierowania swoich ubezpieczonych do wybranych przez nich uzdrowisk tylko w miesiącach wakacyjnych i podczas ferii zimowych. Leczenie uzdrowiskowe jest prowadzone przez cały rok, a wyniki leczenia nie zależą od pory roku.

Pracownicy zakładów wymienionych w załączniku nr 4 do ustawy z 19 czerwca 1997 roku o zakazie stosowania wyrobów zawierających azbest (Dz. U. nr 3, poz. 20 z 2004 roku, z późn. zm.) zatrudnieni w tych zakładach w dniu 28 września 1997 roku lub przed tą datą, uprawnieni są do korzystania raz w roku z leczenia uzdrowiskowego oraz zwolnienia z odpłatności związanej z leczeniem uzdrowiskowym, o której mowa w rozporządzeniu Ministra Zdrowia z 15 grudnia 2004 roku w sprawie leczenia uzdrowiskowego (Dz. U. nr 274, poz. 2724 z późn. zm.).

14 września 2007 roku dokonana została zmiana w ustawie o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 24 sierpnia 2004 roku, nr 210, poz. 2135 z późn. zm.). Zgodnie z art. 47c inwalidzi wojenni i wojskowi, kombatanci oraz świadczeniobiorcy posiadający tytuł "Zasłużonego Honorowego Dawcy Krwi" lub "Zasłużonego Dawcy Przeszczepu" mają prawo do korzystania poza kolejnością ze świadczeń opieki zdrowotnej.

Zgodnie z art. 14 ustawy z 29 maja 1974 roku o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 2002 roku nr 9, poz. 87 z późn. zm.) inwalidzie wojennemu przysługuje prawo do skierowania na pobyt w sanatorium uzdrowiskowym co najmniej raz na 3 lata.

Fundusz nie ponosi: 1.    kosztów przejazdu na leczenie uzdrowiskowe i z leczenia uzdrowiskowego,
2.    kosztów częściowej odpłatności za wyżywienie i zakwaterowanie w sanatoriach uzdrowiskowych wg obowiązujących stawek określonych w rozporządzeniu Ministra Zdrowia z 15 grudnia 2004 roku w sprawie leczenia uzdrowiskowego (Dz. U. nr 274, poz. 2724 z późn. zm.).
3.    kosztów pobytu i wyżywienia podczas korzystania z leczenia ambulatoryjnego,
4.    kosztów pobytu opiekuna świadczeniobiorcy,
5.    dodatkowych opłat w zależności od przepisów lokalnych obowiązujących w miejscu położenia zakładu lecznictwa uzdrowiskowego np. opłat klimatycznych,
6.    kosztów zabiegów przyrodoleczniczych i rehabilitacyjnych w szpitalach uzdrowiskowych, sanatoriach uzdrowiskowych i ambulatoryjnym lecznictwie uzdrowiskowym nie związanych z chorobą podstawową będącą bezpośrednią przyczyną skierowania na leczenie uzdrowiskowe.



Formy leczenia uzdrowiskowego:
w szpitalu uzdrowiskowym dla dorosłych: 21-dniowe, bezpłatne, w ramach czasowej niezdolności do pracy,
w szpitalu uzdrowiskowym dla dorosłych w formie rehabilitacji uzdrowiskowej: 28-dniowe, bezpłatne, w ramach czasowej niezdolności do pracy,
w sanatorium uzdrowiskowym dla dorosłych: 21-dniowe, w ramach urlopu, z częściową odpłatnością ubezpieczonego za wyżywienie i zakwaterowanie,
w sanatorium uzdrowiskowym dla dorosłych w formie rehabilitacji uzdrowiskowej: 28-dniowe, w ramach urlopu, z częściową odpłatnością ubezpieczonego za wyżywienie i zakwaterowanie,
w szpitalu uzdrowiskowym dla dzieci (3-18 r. ż.): 27-dniowe, bezpłatne,
w sanatorium uzdrowiskowym dla dzieci (3-6 r. ż.) pod opieką osoby dorosłej: 21-dniowe, dla dzieci bezpłatne, natomiast opiekun dziecka ponosi pełny koszt pobytu wg cennika zakładu lecznictwa uzdrowiskowego, a opiekun czynny zawodowo korzysta nadto z urlopu wypoczynkowego lub bezpłatnego,
leczenie ambulatoryjne dorosłych i dzieci: 6-18 osobodni zabiegowych.
3 września 2007 roku Minister Zdrowia wydał rozporządzenie wprowadzające w życie dwie nowe formy leczenia uzdrowiskowego dorosłych (Dz. u. nr 168, poz. 1185):
leczenie uzdrowiskowe w formie rehabilitacji uzdrowiskowej w szpitalu uzdrowiskowym - przeznaczone dla osób z wybranymi (określonymi przez NFZ) schorzeniami układów kostno-stawowego, i nerwowego oraz po niektórych urazach. Skierowanie na ten rodzaj leczenia mogą wystawiać lekarze z poradni specjalistycznej ortopedycznej, neurologicznej, rehabilitacyjnej lub reumatologicznej albo lekarze z oddziałów szpitalnych,
leczenie uzdrowiskowe w formie rehabilitacji uzdrowiskowej w sanatorium uzdrowiskowym - kierowane do osób z chorobami układu kostno-stawowego,mięśniowego i tkanki łącznej, z zaburzeniami wydzielania wewnętrznego (cukrzyca insulinozależna), ze schorzeniami układu krążenia oraz układu oddechowego. Skierowania wystawiać mogą lekarze podstawowej opieki zdrowotnej.
W obydwu przypadkach turnusy będą trwać 28 dni, w czasie których świadczeniobiorcy otrzymywać będą pięć zabiegów dziennie w dwóch cyklach: przed i popołudniowym, w tym jeden z użyciem naturalnych surowców leczniczych.

Obydwie formy leczenia podlegają również, podobnie jak pozostałe rodzaje świadczeń sanatoryjnych, tym samym zasadom wystawiania skierowań i ich potwierdzania przez lekarzy - orzeczników NFZ, którzy w oparciu o przedstawione skierowanie na leczenie uzdrowiskowe oraz ewentualnie załączoną dodatkową dokumentację medyczną, będą podejmowali decyzję co do rodzaju leczenia uzdrowiskowego.

Zgodnie z rozdzielnikiem miejsc na 2011 rok, ubezpieczeni mieszkający na terenie województwa opolskiego mogą być leczeni w uzdrowiskach:
choroby układu krążenia - Ciechocinek, Duszniki Zdrój, Inowrocław, Kamień Pomorski, Kołobrzeg, Kudowa Zdrój, Polanica Zdrój, Nałęczów, Rabka, Rymanów Zdrój, Sopot, Świnoujście, Ustka, Ustroń, Wieniec
choroby układu oddechowego - Ciechocinek, Dąbki ,Duszniki, Iwonicz Zdrój, Jedlina, Kołobrzeg, Muszyna, Piwniczna, Polańczyk, Rabka, Rymanów Zdrój, Sopot, Szczawnica, Szczawno Zdrój, Świnoujście, Ustka, Ustroń, Wysowa, Żegiestów
choroby narządów ruchu , układu nerwowego , reumatyczne - Busko Zdrój, Ciechocinek, Cieplice Zdrój, Długopole Zdrój, Duszniki Zdrój, Goczałkowice Zdrój, Inowrocław, Iwonicz Zdrój, Jedlina, Kamień Pomorski, Kołobrzeg, Krynica, Lądek Zdrój, Muszyna, Piwniczna, Przerzeczyn, Polanica, Polańczyk, Sopot, Swoszowice, Szczawno, Świnoujście, Ustka, Ustroń, Wieniec Zdrój, Horyniec
choroby układu trawienia - Długopole Zdrój, Duszniki Zdrój, Iwonicz, Krynica, Muszyna, Piwniczna, Polanica Zdrój, Swoszowice, Szczawno - Jedlina Zdrój, Wysowa, Żegiestów Zdrój
choroby układu wydzielania wewnętrznego - Kołobrzeg, Kudowa, Świnoujście, Ustka
cukrzyca - Ciechocinek, Krynica, Wysowa, Kołobrzeg,
choroby skóry - Busko Zdrój, Kołobrzeg, Lądek Zdrój, Świnoujście
choroby kobiece - Duszniki Zdrój, Krynica, Ciechocinek, Świeradów, Iwonicz,
choroby układu moczowego - Cieplice Zdrój, Jedlina, Krynica, Szczawno Zdrój, Wysowa, Żegiestów,
stany po żółtaczce zakaźnej - Długopole Zdrój.
Leczenie ambulatoryjne dorosłych i dzieci: Busko Zdrój, Kołobrzeg, Rabka, Ustroń

UWAGA!
Narodowy Fundusz Zdrowia nie organizuje i nie pokrywa kosztów dojazdu do uzdrowiska.


Kto nie powinien jechać do uzdrowiska

Bezwzględne przeciwwskazania do leczenia uzdrowiskowego to:
ostre choroby zakaźne;
przewlekłe choroby zakaźne (czynna gruźlica, choroby weneryczne, choroby pasożytnicze;
ogniska zapalne (ropne zapalenie migdałów, ropne zapalenie zatok obocznych nosa, ropnie okołozębowe, grzybice skóry);
żółtaczka;
choroby mające istotne wskazania do zabiegów chirurgicznych (kamica pęcherzyka żółciowego, kamica nerki, zwężenie odźwiernika, krwawienia z przewodu pokarmowego, przepuklina ze skłonnością do uwięźnięcia i inne);
pełnoobjawowa niewydolność krążenia i oddychania;
niewydolność narządowa wątroby, nerek;
skazy krwotoczne ciężkiego stopnia;
choroby psychiczne, niedorozwój umysłowy znacznego stopnia;
poważne zaburzenia osobowości i zachowania;
zespół psychoorganiczny, otępienie starcze;
zniedołężnienie, całkowita niesprawność do samoobsługi;
choroby wyniszczające układowe;
choroby w ciężkim stanie ogólnym z przeciwwskazaniami do transportu;
dużego stopnia nietrzymanie moczu i kału (cewnikowanie na stałe pęcherza);
alkoholizm i narkomania;
padaczka z częstymi napadami;
czynna choroba nowotworowa;
stany w przebiegu leczenia operacyjnego lub zachowawczego nowotworów: nerki, czerniaka złoPliwego, białaczki i ziarnicy złośliwej oraz chłoniaków złośliwych przed upływem pięciu lat, pozostałe - przed upływem jednego roku od zakończenia leczenia;
ciąża i okres karmienia;
ostre, zapalne i niedokrwienne choroby kardiologiczne;
groźne zaburzenia rytmu, w tym napadowe migotanie przedsionków ze zmianą rytmu serca w ciągu ostatnich 6 miesięcy;
nadciśnienie tętnicze 3 stopnia z dwoma i więcej czynnikami ryzyka.
(Na podstawie: Irena Ponikowska, Kompendium balneologii. Kierunki i wskazania do leczenia uzdrowiskowego. Rekomendacje krajowego konsultanta. Toruń 2001.)

WARTO WIEDZIEĆ, CZYLI CZEGO LEKARZ NIE MOŻE ODMÓWIĆ?
Wiedza o prawach pacjenta, pozwala na podejmowanie starań, w różnych- często bardzo trudnych, skrajnych sytuacjach- tak aby zaoszczędzić sobie, a i najbliższym, zbędnego stresu, dyskomfortu, bądź uzyskać jak najpełniejszą wiedzę co do stanu zdrowia, a np., w przypadkach niezadowalającej, nieskutecznej terapii, podjąć starania o zmianę lekarza.
Przywołajmy sytuacje, w których lekarz nie może pacjentowi odmówić.

Co zrobić gdy kolejka do specjalisty jest porażająco długa?
Ponieważ, nie ma określonego czasowo maksymalnego okresu wyczekiwania na wizytę u lekarza-specjalisty, lekarz ( podstawowej opieki zdrowotnej, rodzinny, pierwszego kontaktu ) indywidualnie ocenia stan naszego zdrowia i bierze pod uwagę zagrożenia, jakie wiążą się ze zbyt długim okresem czekania. Lekarz, może na skierowaniu zaznaczyć, że badanie jest pilne. Wówczas taki pacjent będzie umieszczony przed przypadkami stabilnymi. Inną metodą jest szukanie porad u specjalisty, w innych przychodniach. Oczywiście, w takich które mają podpisane kontrakty z NFZ.

Co ze skierowaniami do specjalistów?
Skierowanie do lekarza-specjalisty wystawia lekarz. Nie może tego czynić na życzenie pacjenta. Może za to odmówić wystawienia skierowania, jeśli nie widzi wskazań medycznych.
W sytuacjach nadzwyczajnych, gdy istnieje zagrożenie zdrowia bądź życia pacjenta, może być on przyjęty przez lekarza-specjalistę- bez skierowania.

Kiedy mamy prawo do dodatkowej konsultacji?
W ramach publicznego ubezpieczenia, leczenia w szpitalu, nie możemy wybrać lekarza prowadzącego leczenie. Gdy mamy jednak wątpliwości związane z leczeniem, możemy zażądać, by leczący lekarz zasięgnął opinii innego lekarza lub zwołał konsylium. Jednak, jeśli lekarz prowadzący nasze leczenie uzna to za bezzasadne, może nasze żądania odrzucić. Informacje o naszej prośbie, żądaniu lekarz musi odnotować w dokumentacji medycznej.
Przepisy nie stanowią wprost, ile czasu ma lekarz prowadzący leczenie, na to by dać odpowiedź. Przyjmuje się, że taka decyzja powinna być podjęta niezwłocznie.
Gdy lekarz w publicznej, lub niepublicznej placówce, ale mającej kontrakt z NFZ, zgodzi się na zasięgnięcie opinii innego lekarza, bądź na zwołanie konsylium, wtedy nie jest ono dodatkowo płatne.
Jeżeli na jednym oddziale padają sprzeczne diagnozy, można zwrócić się do dyrektora ds. medycznych placówki z prośbą o jednoznaczne w tej sprawie stanowisko.

Co mam prawo wiedzieć?
Mamy prawo do do tego, by lekarz w sposób przystępny poinformował nas o stanie zdrowia, wynikach rozpoznania, o proponowanych i możliwych metodach leczenia i diagnozowania, a także dających się przewidzieć następstwach zastosowania bądź zaniechania leczenia lub wynikach i rokowaniu. Warto też samemu spytać lekarza o wszystko, co chcielibyśmy wiedzieć.

W przypadkach nieuprzejmego potraktowania przez lekarza, mamy prawo do złożenia na niego pisemnej skargi. Dokument w takiej sprawie, należy złożyć w sekretariacie placówki. W takiej sytuacji musi zareagować placówka służby zdrowia.

Skargi takie rozpatrywane sa przez przełożonego lekarza lub komisję ds. skarg. O przyjętych ustaleniach, rozstrzygnięciach należy pisemnie zawiadomić zainteresowanego pacjenta.

Jak często można zmieniać lekarza podstawowej opieki zdrowotnej?
Pacjent ma prawo wyboru lekarza podstawowej opieki, także pielęgniarki i położnej, spośród lekarzy, pielęgniarek i położnych ubezpieczenia zdrowotnego, jednak nie częściej niż dwa razy w roku. W przypadku kolejnej zmiany musi uiścić opłatę w wysokości 80 złotych. Taki rygor nie obowiązuje, w przypadku zmiany miejsca zamieszkania.

Co z receptami na leki dla osób przewlekle chorych?
W sytuacji kiedy jesteśmy przewlekle chorzy i musimy przyjmować leki w sposób ciagły, i aby uniknąć częstego chodzenia do specjalisty po recepty, lekarz rodzinny, podstawowej opieki zdrowotnej,pierwzego kontaktu, może kontynuować leczenie farmakologiczne, pod warunkiem że pacjent przedstawi na piśmie informację wystawioną przez lekarza-specjalistę. Informacja powinna zawierać dane dot. rozpoznania, sposobach leczenia, rokowaniu, okres stosowania. Informacja lekarza-specjalisty jest ważna rok.

Lekarz rodzinny, podstawowej opieki zdrowotnej, pierwszego kontaktu, może jednorazowo maksymalnie wypisać na recepcie, dwa najmniejsze opakowania lub wskazać ilość niezbędną na okres kwartału.

Do jakiej wiedzy mamy prawo?
Placówki służby zdrowia mają obowiązek prowadzić, przechowywać i udostępniać dokumentację medyczną. Dokumentacja może być udostępniana nam, naszemu ustawowemu przedstawicielowi lub osobom przez nas upoważnionym. Upoważnienie takie powinno być sporządzone na pismie u notariusza. Można, przy przyjęciu do szpitala, podać dane osoby którą upoważniamy do odbioru dokumentacji.

Ważnym jest, by w momencie przyjęcia do szpitala, wskazać osobę, która będzie informowana w sytuacji nagłego pogorszenia naszego stanu zdrowia, czy też natychmiastowego umieszczenia w innej placówce. Upoważnienia takiego można udzielić także w trakcie leczenia.

Jeżeli w dokumentacji medycznej nie podano, nie wskazano osoby upoważnionej, szpital po śmierci pacjenta nie może nikomu wydać dokumentacji, nawet osobie bliskiej, np. małżonkowi.
Uzyskanie takiej dokumentacji będzie możliwe w ramach postępowania prokuratorskiego, bądź sądowego.
Opuszczając szpital, otrzymujemy bezpłatnie kartę informacyjną leczenia szpitalnego, czyli tzw. wypis. Rozpoznanie choroby musi być wypełnione w języku polskim.
Jeśli szpital odmawia wydania dokumentacji, musi to uzasadnić na piśmie.
Pacjent, któremu wydaje się dokumentację musi uiścić opłatę w wysokości ok. 69 gr za stronę tekstu.
W sytuacji pojawienia się trudności z uzyskaniem karty, należy złożyć kierownikowi szpitala skargę na piśmie.
Gdy skarga nie skutkuje wydaniem karty, trzeba złożyć skargę do Rzecznika Praw Pacjenta.

Co jeszcze warto wiedzieć?
Organem państwa w zakresie prewencyjnej dbałości o przestrzeganie praw pacjentów, oraz w zakresie reagowania w każdej sytuacji, w której nie są te prawa przestrzegane, jest Rzecznik Praw Pacjenta, powołany na podstawie ustawy z dnia 6 listopada 2008r. o prawach pacjentów i Rzeczniku Praw Pacjenta.
W tym obszarze działają również: Rzecznik Praw Pacjenta Szpitala Psychiatrycznego, Rzecznik Praw Obywatelskich oraz Rzecznik Praw Dziecka.
Więcej informacji uzyskasz na stronach internetowych rzeczników.