Odpowiedź podsekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji - z upoważnienia ministra -
na interpelację nr 23703 w sprawie funduszu socjalnego funkcjonującego w służbach mundurowych

Szanowny Panie Marszałku! W nawiązaniu do pisma z dnia 27 lipca 2011 r. (sygn. SPS-023-23703/11), przekazującego interpelację posła na Sejm RP pana Cezarego Tomczyka oraz grupy posłów w sprawie funduszu socjalnego funkcjonującego w służbach mundurowych, uprzejmie przedstawiam następujące informacje.
Na wstępie wskazać należy, iż zasady tworzenia przez pracodawców zakładowego funduszu świadczeń socjalnych i zasady gospodarowania środkami funduszu przeznaczonego na finansowanie działalności socjalnej organizowanej na rzecz osób uprawnionych do korzystania z tego funduszu określa ustawa z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (t.j. Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335, z późn. zm.). Powyższy akt prawny nie dotyczy jednak funkcjonariuszy służb mundurowych: Policji, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu i Państwowej Straży Pożarnej, dla których uprawnienia socjalne określają ustawy pragmatyczne. 
Akty prawne regulujące służbę funkcjonariuszy służb mundurowych nie przewidują tworzenia w formacjach mundurowych funduszy socjalnych. Jedynym funduszem, którego charakter zbliżony jest do funduszu świadczeń socjalnych, tworzonym na podstawie ww. przepisów, jest fundusz nagród i zapomóg. 
Zgodnie z art. 110a ust. 2 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (t.j. Dz. U. z 2007 r. Nr 43, poz. 277, z późn. zm.), policjantowi mogą być przyznawane zapomogi, w formie pieniężnej lub rzeczowej, w przypadku indywidualnych zdarzeń losowych, klęski żywiołowej, choroby, śmierci członka rodziny oraz innych zdarzeń powodujących pogorszenie sytuacji materialnej policjanta i jego rodziny. Szczegółowe warunki i tryb przyznawania policjantom nagród i zapomóg określa rozporządzenie ministra spraw wewnętrznych i administracji z dnia 21 grudnia 2006 r. w sprawie przyznawania policjantom nagród i zapomóg, a także sposobu tworzenia funduszu nagród i zapomóg dla policjantów (Dz. U. Nr 251, poz. 1859). 
Zapomogi przyznają przełożeni właściwi w sprawach mianowania policjantów na stanowiska służbowe, przenoszenia oraz zwalniania z tych stanowisk. Zapomogi te przyznają z własnej inicjatywy, na wniosek bezpośredniego przełożonego policjanta, organizacji związku zawodowego policjantów bądź zainteresowanego policjanta. Minister właściwy do spraw wewnętrznych przyznaje zapomogi zastępcom komendanta głównego Policji. Z kolei komendant główny Policji przyznaje zapomogi komendantom wojewódzkim/stołecznemu Policji, komendantom szkół policyjnych i ich zastępcom oraz komendantowi rektorowi i zastępcy komendanta prorektorowi Wyższej Szkoły Policji w Szczytnie. Natomiast dyrektorzy komórek organizacyjnych Komendy Głównej Policji przyznają zapomogi policjantom pełniącym służbę w Komendzie Głównej Policji. Przełożeni mogą upoważnić kierowników podległych im jednostek lub komórek organizacyjnych Policji do przyznawania zapomóg. Komendant główny Policji oraz komendanci wojewódzcy/stołeczny Policji mogą przyznawać zapomogi wszystkim policjantom, z wyłączeniem swoich zastępców, każdy na terenie swojego działania. 
Na podstawie art. 114 ust. 2 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 116, poz. 675, z późn. zm.) funkcjonariuszowi Straży Granicznej mogą być przyznawane zapomogi w przypadku zdarzeń losowych, klęsk żywiołowych, długotrwałej choroby lub śmierci członka rodziny oraz innych zdarzeń powodujących istotne pogorszenie warunków materialnych. Warunki przyznawania tych świadczeń określa rozporządzenie ministra spraw wewnętrznych i administracji z dnia 5 marca 2010 r. w sprawie nagród rocznych, nagród uznaniowych i zapomóg funkcjonariuszy Straży Granicznej (Dz. U. Nr 45, poz. 270). 
Zgodnie z art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 16 marca 2001 r. o Biurze Ochrony Rządu (t.j. Dz. U. z 2004 r. Nr 163, poz. 1712, z późn. zm.), funkcjonariuszowi Biura Ochrony Rządu mogą być przyznawane nagrody roczne, nagrody uznaniowe i zapomogi. Zapomogi przyznaje funkcjonariuszom szef Biura Ochrony Rządu. Zgodnie z § 5 rozporządzenia ministra spraw wewnętrznych i administracji z dnia 30 stycznia 2004 r. w sprawie wysokości i warunków przyznawania nagród rocznych, nagród uznaniowych oraz zapomóg dla funkcjonariuszy Biura Ochrony Rządu (Dz. U. Nr 21, poz. 198, z późn. zm.), zapomogę pieniężną można przyznać funkcjonariuszowi, którego warunki bytowe uległy pogorszeniu. Przy przyznawaniu zapomogi należy brać pod uwagę wszystkie okoliczności mające wpływ na sytuację materialną funkcjonariusza i jego rodziny. Zapomogę pieniężną można przyznać do wysokości sześciokrotności miesięcznego uposażenia zasadniczego przysługującego funkcjonariuszowi w stopniu plutonowego z wysługą do 2 lat, według stawki przewidzianej dla 29. grupy uposażenia. Mocą decyzji nr 50 szefa Biura Ochrony Rządu z dnia 7 lutego 2005 r. w sprawie funkcjonowania Komisji Socjalno-Mieszkaniowej w Biurze Ochrony Rządu, utworzono Komisję Socjalno-Mieszkaniową działającą jako organ doradczy i opiniodawczy szefa BOR w sprawach przyznawania lokali mieszkalnych i zapomóg funkcjonariuszom BOR. 
W myśl art. 95a ust. 2 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (t.j. Dz. U. z 2009 r. Nr 12, poz. 68, z późn. zm.) strażakowi mogą być przyznawane zapomogi w formie pieniężnej lub rzeczowej w przypadku indywidualnych zdarzeń losowych, klęski żywiołowej, choroby, śmierci członka rodziny oraz innych zdarzeń powodujących pogorszenie sytuacji materialnej strażaka i członków jego rodziny. Zapomogi przyznaje przełożony uprawniony do mianowania lub powołania strażaka na stanowisko służbowe. Komendant główny Państwowej Straży Pożarnej może przyznać zapomogi wszystkim podległym strażakom, a komendanci wojewódzcy wszystkim strażakom pełniącym służbę w komendach powiatowych (miejskich) Państwowej Straży Pożarnej na obszarze województwa. Zapomogi przyznają przełożeni z własnej inicjatywy, na wniosek bezpośredniego przełożonego strażaka, organizacji związku zawodowego strażaków lub zainteresowanego strażaka. Przy przyznawaniu zapomogi należy brać pod uwagę wszystkie okoliczności mające wpływ na sytuację materialną strażaka i jego rodziny. Szczegółowe warunki i tryb przyznawania strażakom nagród i zapomóg, a także sposób tworzenia funduszu nagród i zapomóg określa rozporządzenie ministra spraw wewnętrznych i administracji z dnia 7 grudnia 2007 r. w sprawie nagród i zapomóg dla strażaków Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 234, poz. 1725). 
Wskazanym wyżej formacjom mundurowym przysługują następujące rodzaje uprawnień socjalnych: równoważnik pieniężny w zamian za umundurowanie (ew. ryczałt za chemiczne pranie umundurowania), bezpłatne wyżywienie, równoważnik pieniężny w zamian za wyżywienie, bezpłatny przejazd, równoważnik pieniężny w zamian za niewykorzystany przejazd, prawo do lokalu mieszkalnego (ew. dodatek mieszkaniowy), równoważnik pieniężny za brak lokalu, równoważnik pieniężny za remont lokalu, pomoc finansowa na uzyskanie lokalu mieszkalnego, zwrot kosztów dojazdu do miejscowości pełnienia służby, ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany urlop wypoczynkowy, dodatkowe wynagrodzenie za wykonywanie zleconych zadań wykraczających, zasiłek na zagospodarowanie, zapomoga, odprawa pośmiertna, zasiłek pogrzebowy, należności z tytułu podróży służbowych, należności z tytułu przeniesienia - poza Biurem Ochrony Rządu, którego funkcjonariuszom nie przysługują: równoważnik pieniężny za remont lokalu, pomoc finansowa na uzyskanie lokalu mieszkalnego, należności z tytułu przeniesienia. 
Niezależnie od powyższego należy wskazać, iż zgodnie z art. 27 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (t.j. Dz. U. z 2004 r. Nr 8, poz. 67, z późn. zm.) osobom uprawnionym do zaopatrzenia emerytalnego oraz członkom ich rodzin przysługuje prawo do świadczeń socjalnych z tworzonego na ten cel funduszu socjalnego. Fundusz ten tworzy się z corocznego odpisu w wysokości 0,5% rocznych środków planowanych na emerytury i renty, z przeznaczeniem na finansowanie świadczeń socjalnych. Środki funduszu niewykorzystane w danym roku kalendarzowym przechodzą na rok następny. Środki funduszu gromadzi się na odrębnych rachunkach bankowych. 
Na podstawie delegacji zawartej w art. 27 ust. 2 ww. ustawy zostało wydane rozporządzenie ministra spraw wewnętrznych i administracji z dnia 9 września 2004 r. w sprawie funduszu socjalnego emerytów i rencistów Policji, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu i Państwowej Straży Pożarnej oraz ich rodzin (Dz. U. Nr 208, poz. 2124, z późn. zm.), które określa zakres i sposoby korzystania ze świadczeń socjalnych. Dyrektor Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji dokonuje podziału środków funduszu pomiędzy poszczególnych dysponentów, odpowiednio do wysokości zaplanowanych środków na wypłatę emerytur i rent dla byłych funkcjonariuszy poszczególnych służb, z uwzględnieniem liczby emerytów i rencistów oraz osób uprawnionych do policyjnej renty rodzinnej, według stanu na dzień 1 stycznia danego roku kalendarzowego oraz według miejsca zamieszkania uprawnionych. Dysponentem środków funduszu ww. służb mundurowych są odpowiednio: komendant główny Policji, komendant główny Straży Granicznej, szef Biura Ochrony Rządu, komendant Państwowej Straży Pożarnej (§ 3 ww. rozporządzenia). 

Środki funduszu socjalnego emerytów i rencistów mogą być przeznaczane na następujące świadczenia socjalne:

1) zapomogi pieniężne;

2) dopłaty do kosztów leczenia oraz zwrot części kosztów opieki paliatywno-hospicyjnej;

3) zwrot części kosztów pogrzebu uprawnionego, niezależnie od przysługującego z tego tytułu zasiłku pogrzebowego;

4) dopłaty do kosztów zakwaterowania, wyżywienia i leczenia w sanatoriach lub uzdrowiskach;

5) dopłaty do kosztów wypoczynku indywidualnego i zbiorowego, a także do innych form rekreacji;

6) dopłaty do kosztów zorganizowanego wypoczynku dzieci i młodzieży w postaci obozów i kolonii oraz innych form działalności socjalnej;

7) dopłaty do korzystania z różnych form działalności kulturalno-oświatowej.

Zgodnie z § 5 ww. rozporządzenia, świadczenia socjalne przyznaje kierownik jednostki organizacyjnej, uwzględniając sytuację życiową, rodzinną i materialną uprawnionego, na wniosek uprawnionego, złożony osobiście lub za pośrednictwem organizacji zrzeszającej emerytów i rencistów do komórki socjalnej lub osoby wyznaczonej do załatwiania spraw socjalnych w jednostce organizacyjnej, właściwej ze względu na miejsce zamieszkania uprawnionego. Komórka socjalna lub osoba wyznaczona do załatwienia spraw socjalnych niezwłocznie przekazuje otrzymany wniosek do zaopiniowania komisji. Wniosek rozpatrywany jest przez komisję na najbliższym jej posiedzeniu przypadającym po dacie złożenia wniosku. Następnie po zapoznaniu się z wnioskiem i załączonymi dokumentami komisja socjalna przedstawia kierownikowi jednostki organizacyjnej propozycję co do sposobu załatwienia sprawy, w szczególności określając wysokość świadczenia. Świadczenia socjalne wypłaca niezwłocznie właściwa komórka finansowa jednostki organizacyjnej.

W myśl § 8 ww. rozporządzenia pierwszeństwo w korzystaniu ze świadczeń socjalnych przysługuje uprawnionym:

1) posiadającym trudne warunki materialne;

2) poszkodowanym na skutek klęsk żywiołowych, zdarzeń losowych powstałych niezależnie od uprawnionego;

3) sierotom zupełnym;

4) samotnie wychowującym dzieci;

5) ponoszącym dodatkowe koszty związane z wychowywaniem dzieci wymagających specjalnej opieki i leczenia.

Z poważaniem

Podsekretarz stanu  
Adam Rapacki
Warszawa, dnia 26 sierpnia 2011 r.

Odpowiedź sekretarza stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej - z upoważnienia ministra -
na interpelację nr 23703 w sprawie funduszu socjalnego funkcjonującego w służbach mundurowych

Szanowny Panie Marszałku!

Odpowiadając na interpelację pana posła Cezarego Tomczyka oraz grupy posłów w sprawie funduszu socjalnego funkcjonującego w służbach mundurowych (SPS-023-23703/11), uprzejmie proszę o przyjęcie następujących wyjaśnień.
W resorcie obrony narodowej termin ˝fundusz socjalny˝ w odniesieniu do żołnierzy zawodowych nie funkcjonuje. Natomiast zasady korzystania ze świadczeń systemu zabezpieczenia socjalnego żołnierzy zawodowych oraz członków ich rodzin reguluje m.in.:

1) ustawa z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 2010 r. Nr 90, poz. 593, ze zm.);

2) rozporządzenie ministra obrony narodowej z dnia 30 kwietnia 2010 r. w sprawie świadczeń socjalno-bytowych dla żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 87, poz. 565, ze zm.);

3) rozporządzenie ministra obrony narodowej z dnia 23 grudnia 2010 r. w sprawie warunków i trybu przyznawania nagród uznaniowych i zapomóg żołnierzom zawodowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 9, poz. 46);

4) rozporządzenie ministra obrony narodowej z dnia 9 czerwca 2010 r. w sprawie wypłaty świadczenia mieszkaniowego (Dz. U. Nr 116, poz. 776).

Zgodnie z postanowieniami rozdziału 5 przywołanej ustawy żołnierze zawodowi otrzymują uposażenie i inne należności pieniężne, do których należy zaliczyć:

1) zasiłki na zagospodarowanie;

2) dodatkowe uposażenie roczne;

3) nagrody uznaniowe i zapomogi;

4) nagrody jubileuszowe;

5) należności za podróże i przeniesienia służbowe;

6) gratyfikacje urlopowe;

7) dodatkowe wynagrodzenie za dodatkowo powierzone czasowe pełnienie obowiązków służbowych i za wykonywanie czynności powierzonych wykraczających poza zadania wynikające z zajmowanego stanowiska służbowego;

8) należności związane z pełnieniem zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa;

9) należności związane ze zwolnieniem z zawodowej służby wojskowej.

W razie śmierci żołnierza zawodowego lub członka jego rodziny przysługują:

1) zasiłek pogrzebowy;

2) odprawa pośmiertna;

3) pokrycie kosztów pogrzebu z części budżetu państwa, której dysponentem jest minister obrony narodowej.
Zasiłek na zagospodarowanie przyznaje się żołnierzowi służby stałej po objęciu stanowiska służbowego, a żołnierzowi służby kontraktowej po zawarciu drugiego kontraktu, w wysokości jednomiesięcznego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym.
Zapomogi pieniężne przyznaje się żołnierzowi zawodowemu w związku z koniecznością poniesienia wydatków pieniężnych spowodowanych m.in.: zdarzeniem losowym, klęską żywiołową, długotrwałą chorobą lub śmiercią członka rodziny oraz z innych przyczyn powodujących istotne pogorszenie warunków materialnych. Przy przyznawaniu zapomogi uwzględnia się okoliczności mające wpływ na sytuację materialną żołnierza zawodowego i jego rodziny. Świadczenie to przyznaje dowódca jednostki wojskowej zajmujący stanowisko służbowe dowódcy batalionu lub równorzędne albo wyższe - w stosunku do wszystkich podległych żołnierzy zawodowych, z wyjątkiem swojego zastępcy. Zapomogę przyznaje się z inicjatywy dowódcy lub na wniosek przełożonego, a także na uzasadniony wniosek żołnierza lub organu przedstawicielskiego.

W razie zaginięcia żołnierza zawodowego w związku z wykonywaniem zadań służbowych lub śmierci żołnierza zawodowego minister obrony narodowej może przyznać jednorazowo zapomogę małżonkowi, a w razie braku małżonka - dzieciom pozostającym na utrzymaniu żołnierza. W przypadku braku małżonka i dzieci zapomoga może zostać przyznana rodzicom żołnierza. Może być ona przyznana na wniosek uprawnionego członka rodziny lub na wniosek przełożonego żołnierza. Przepisy te stosuje się odpowiednio do małżonka, dzieci lub rodziców żołnierza, który zmarł w ciągu 3 lat po zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej, w następstwie wypadku lub choroby pozostających w związku z wykonywaniem zadań służbowych.
W obu wspomnianych przypadkach do wniosków dołącza się dokumenty potwierdzające zaistnienie jednego ze zdarzeń, o których mowa powyżej. Przy przyznawaniu zapomogi uwzględnia się sytuację materialną rodziny żołnierza zawodowego.
Dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz zawodowy pełnił ostatnio służbę wojskową, informuje jego małżonka, dzieci lub rodziców o możliwości wystąpienia do ministra obrony narodowej z wnioskiem o przyznanie zapomogi.
Żołnierzowi zawodowemu przysługuje raz w roku prawo do gratyfikacji urlopowej. Przy ustalaniu jej wysokości uwzględnia się również małżonka, a także dzieci pozostające na utrzymaniu żołnierza zawodowego. Wysokość gratyfikacji urlopowej na jedną osobę wynosi 35% najniższego uposażenia zasadniczego żołnierza zawodowego (obecnie 875 zł).

Zgodnie natomiast z art. 68 ust. l-5 wspomnianej wyżej ustawy żołnierzowi zawodowemu pozostającemu w związku małżeńskim lub posiadającemu dzieci pozostające na jego utrzymaniu, który w miejscu pełnienia służby lub miejscowości pobliskiej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2010 r. Nr 206, poz. 1367, ze zm.) korzysta z zakwaterowania zbiorowego, przydzielono mu miejsce w internacie lub w kwaterze internatowej, bez prawa zamieszkiwania z członkami rodziny, przysługuje dodatek za rozłąkę i zwrot kosztów przejazdów, odbywanych nie częściej niż raz w miesiącu, do miejscowości zamieszkania członka rodziny oraz z powrotem. Natomiast żołnierzowi zawodowemu zamieszkującemu poza miejscem pełnienia służby w miejscowości, która nie jest miejscowością pobliską w rozumieniu ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, przysługuje prawo do zwrotu kosztów codziennych dojazdów z miejsca zamieszkania do miejsca pełnienia służby i z powrotem.
Zarówno dodatek za rozłąkę, jak i zwrot kosztów codziennych dojazdów ustala się w formie ryczałtów miesięcznych. Zwrot kosztów przejazdów raz w miesiącu ustala się w wysokości równowartości ceny biletu za przejazd środkami komunikacji publicznej, z uwzględnieniem przysługującej żołnierzowi zawodowemu ulgi.
Powyższe należności nie przysługują żołnierzowi zawodowemu pełniącemu służbę poza granicami państwa, a także żołnierzowi, któremu przyznano świadczenie mieszkaniowe (tj. jedną z trzech form realizacji prawa do zakwaterowania, którego wysokość jest uzależniona od garnizonu i wynosi maksymalnie 900 zł).
Ponadto żołnierzowi zawodowemu posiadającemu członków rodziny mogą być przyznane także inne świadczenia socjalno-bytowe w postaci pomocy finansowej i rzeczowej:
1) dofinansowanie zorganizowanego wypoczynku dzieci w formie kolonii, obozów i zimowisk, w tym również wypoczynku połączonego z leczeniem albo pobytem na leczeniu sanatoryjnym - wysokość dofinansowania uzależniona jest od uzyskiwanego średniego miesięcznego dochodu na osobę w rodzinie żołnierza i wynosi 40-90% ceny skierowania (w 2010 r. skorzystało 1558 dzieci; wydatki na ten cel wyniosły 883 654 zł);
2) dopłata do turnusów rehabilitacyjnych dzieci - wynosi 80% poniesionych kosztów i przyznawana jest na dziecko, które posiada aktualne orzeczenie o niepełnosprawności, stopniu niepełnosprawności lub grupie inwalidzkiej albo pobiera zasiłek pielęgnacyjny, przysługuje nie częściej niż dwa razy w roku (w 2010 r. dofinansowano turnusy rehabilitacyjne dla 104 dzieci, na co wydatkowano 196 405 zł);

3) dopłata do wypoczynku w ramach programu ˝Tanie wczasy˝ - program realizowany jest w formie 14-dniowego wypoczynku rodzinnego poza sezonem, na bazie resortowych całorocznych ośrodków wypoczynkowych, i adresowany jest do rodzin żołnierzy, w których przeciętny miesięczny dochód na osobę w rodzinie nie przekracza 45% kwoty najniższego uposażenia zasadniczego żołnierza zawodowego (obecnie 1125 zł), i do żołnierzy poszkodowanych w czasie pełnienia służby poza granicami państwa (którzy zostali ranni lub zachorowali w związku z pełnieniem tej służby) oraz członków ich rodzin, bez względu na wysokość dochodów uzyskiwanych w rodzinie żołnierza. Z tego programu corocznie korzysta kilkanaście tysięcy osób (w 2010 r. skorzystało 13 108 osób; wydatkowano na ten cel z budżetu resortu obrony narodowej 14 682 669 zł);
4) pełne pokrycie kosztów wypoczynku dzieci - świadczenie to realizowane jest na bazie wojskowych ośrodków wypoczynkowych. Mogą z niego korzystać raz w roku dzieci z rodzin żołnierzy, w których dochód na osobę w rodzinie nie przekracza 40% najniższego uposażenia zasadniczego żołnierza zawodowego (obecnie 1000 zł). W 2010 r. z pełnego pokrycia kosztów wypoczynku skorzystało 213 dzieci, a wydatkowano na ten cel 267 805 zł.

Warto dodać, że żołnierze zawodowi ubiegający się o świadczenia socjalne w formie dofinansowania lub pełnego pokrycia kosztów wypoczynku składają wnioski o przyznanie tych świadczeń bezpośrednio w jednostkach wojskowych, na których zaopatrzeniu finansowym pozostają.

Ponadto żołnierzowi zawodowemu przyznaje się, na jego wniosek, uprawnienie do przejazdów z 50% ulgą środkami publicznego transportu zbiorowego kolejowego, w przypadku jego wykupu od przewoźnika. W br. z ulgowych przejazdów środkami Polskich Kolei Państwowych korzysta ponad 12,5 tys. żołnierzy, a resort obrony narodowej na wykup uprawnień wydał ok. 6 mln zł.
Jednocześnie pragnę wskazać, że w polskim ustawodawstwie nie funkcjonuje jednolity fundusz socjalny, wspólny dla wszystkich służb mundurowych. Każda służba mundurowa ma swój niezależny system świadczeń socjalnych, stąd różnice w zakresie przedmiotowym przysługujących uprawnień i procedurach korzystania z nich.
Przedstawiając powyższe wyjaśnienia, wyrażam nadzieję, że uzna je Pan Marszałek za zasadne.

Z poważaniem

Sekretarz stanu

Czesław Mroczek

Warszawa, dnia 23 sierpnia 2011 r.